Ууж идэхийн одонд төрсөн юм шиг өдөр хоногууд өнгөрсөөр л. Дахиад л утгагүйтчих юм. Хэт хувиа хичээсэн зан би-г маань уусгаж идээд дуусгах нь. Хэзээ ийм байлаа даа амьдрал. Хараал ид. Би дэндүү уйдамхай арчаагүй болжээ. Сэтгэл маань зугаа цэнгэлтэй гүн нөхцөөд зүрх маань хагарч бутарсаар бие минь ядарч гүйцэх нь. Хэзээ язааны ингээд ухаараад суух нь олширсоор атал зүгшрих нь үгүй юм.
Хором ч уйдаж үл чадах сэтгэл хямдхан
Хоног ч хөдөлмөрлөж үл түвдэх бие эмзэг
Харцанд догдлон сэрэх дурлал хөнгөн
Хайранд уягдаж үл тэвчих ухамсар худал

Маргааш бас л манай бяцхан Паарти болно. Энд тэнд эрээн мяраан охид залуус. Эзэнтэй эзэнгүй эхнэр нөхрүүд. Дарс, пийв, архи. Даруулга зууш амттангууд. Шимж, ууж, залгилж. Шилж, сонгож, амтална. Өрнөл хэсэг. Согтох нь согтож, сонжих нь сонжино.  Энэ баяр биш ээ. Эцэст нь согтуурал секс хоёрт л автана. Маргааш нь өрөө төлнө. Магад зарим нь зээл тавьна. Гэхдээ би дуртай. Гэмтэй бүхэнд бүүр дуртай. Садар зүйлд дэндүү дуртай. Санаа байвч сачий нь хүрэх нь даанч ховор. Нуух юун би гэмтэй залуу. Нүгэлт энэ сэтгэлийг яавал зохилтойв?.

Элий балай, эрүүл согтуугаа ч ялгахаа байлаа. Хайрлаж энэрч хамаг сэтгэл зүрхээ бэлнээр төлж орхиод тонгойн суугаад шаналахсан. Аль эсвэл гэгээрч соёлжиж гэмгүй ард шиг зүтгэж хүний нийгмийг хөдөлгөгч хүчирхэг машины эд анги нь болоод эцэс төгсгөлгүй амьдрахсан.